Haz clic aquí para editar.
1945
Miklos Rozsa por Spellbound Duración:111 min. País: Estados Unidos Director:Alfred Hitchcock Guión:Ben Hecht (Novela: Francis Beeding) Xénero:Intriga e romance Biografía: Miklós Rózsa nado en Budapest, 18 de abril de 1907 finado en Los Ángeles, 27 de xullo de 1995 foi un compositor de música sinfónica e cinematográfica, especializado en películas de corte histórico. Despois de estudar no seu país obtendo desde moi pequeno gran éxito cos seus concertos e composicións, continúa os seus estudos no Conservatorio de Leipzig. Alí, o compositor Marcel Dupré aconséllalle mudarse a París, cousa que Rózsa fai en 1932. En 1934, o seu amigo, o compositor Arthur Honegger, introdúceo na música cinematográfica. Trasládase posteriormente a Londres para perfeccionar a súa arte e de alí, o seu amigo e compatriota Alexander Korda, lévao a Hollywood para participar na música da película The Thief of Bagdad (1940). Permanecerá en California polo resto da súa vida, achegando a súa música a máis de 100 películas. Foi candidato ao Premio Óscar en 16 ocasións, obténdoo en 3 ocasións por Lembra (1945), Dobre vida (1947) e Ben-Hur (1959). 1944 Max Steiner por Since you went away Duración:172 min. País: Estados Unidos Director:John Cromwell Guión:David O. Selznick (Libro: Margaret Buell Wilder) Xénero:Drama romántico Biografía: Maximilian Raoul Walter Steiner, coñecido como Max Steiner naceu en Viena, 10 de maio de 1888 onde faleceu o 28 de decembro de 1971.Foi un compositor austriaco de música de cinema, considerado xunto con Victor Young e Alfred Newman, como o pai do sinfonismo clásico estadounidense. Era un mestre e un precursor da marca de auga do cinema norteamericano, a música enmarcadora, a música invisible pero capaz de potenciar de maneira significativa o sentido das imaxes. Por todo iso merece un lugar privilexiado entre os compositores musicais de cinema. Escribiu composicións para máis de trescentas películas, das cales una das máis representativas é O que o vento levou . Ademais é o filme preconizador do fin do sinfonismo clásico sendo á súa vez a súa máxima expresión. Hai que destacar a composición realizada para The Searchers, unha das dez mellores obras cinematográficas de todos os tempos, onde a música convértese no aparello que pon de relevo as imaxes, é dicir, descóbrenos sen crear significados novos. En definitiva, Steiner é a máxima representación do sinfonismo clásico e fonte de inspiración dos grandes compositores de hoxe día pertencentes ao sinfonismo autorreferencial, como poden ser: John Williams (Quenlla, Star Wars, ET,...), James Horner (Titanic, Lendas de Paixón,...) Estableceuse en Hollywood cara a 1929, cando empezou o cinema sonoro e, consigo, a música nas películas. É un dos grandes compositores de bandas sonoras, con obras mestras da talla de 'O que o vento levou, precursora da inclusión do leitmotiv ou tema musical dedicado a un personaxe ou situación concretos, King Kong, ou a música adicional para Casabranca, entre outros. Estivo nomeado ao Óscar en 20 ocasións, obténdoo en 3 ocasións polo Delator (1935), A estraña pasaxeira (1942) e Desde que te fuches (1944). 1943 Alfred Newman por The song of bernadette Duración:156 min. País:Estados Unidos Director:Henry King Guión:George Seaton (Novela: Franz Werfel) Xénero:Drama Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1942 Max Steiner por Now,voyager Duración:117 min. País: Estados Unidos Director:Irving Rapper Guión:Casey Robinson (Novela: Olive Higgins) Xénero:Romance Biografía: Maximilian Raoul Walter Steiner, coñecido como Max Steiner naceu en Viena, 10 de maio de 1888 onde faleceu o 28 de decembro de 1971.Foi un compositor austriaco de música de cinema, considerado xunto con Victor Young e Alfred Newman, como o pai do sinfonismo clásico estadounidense. Era un mestre e un precursor da marca de auga do cinema norteamericano, a música enmarcadora, a música invisible pero capaz de potenciar de maneira significativa o sentido das imaxes. Por todo iso merece un lugar privilexiado entre os compositores musicais de cinema. Escribiu composicións para máis de trescentas películas, das cales una das máis representativas é O que o vento levou . Ademais é o filme preconizador do fin do sinfonismo clásico sendo á súa vez a súa máxima expresión. Hai que destacar a composición realizada para The Searchers, unha das dez mellores obras cinematográficas de todos os tempos, onde a música convértese no aparello que pon de relevo as imaxes, é dicir, descóbrenos sen crear significados novos. En definitiva, Steiner é a máxima representación do sinfonismo clásico e fonte de inspiración dos grandes compositores de hoxe día pertencentes ao sinfonismo autorreferencial, como poden ser: John Williams (Quenlla, Star Wars, ET,...), James Horner (Titanic, Lendas de Paixón,...) Estableceuse en Hollywood cara a 1929, cando empezou o cinema sonoro e, consigo, a música nas películas. É un dos grandes compositores de bandas sonoras, con obras mestras da talla de 'O que o vento levou, precursora da inclusión do leitmotiv ou tema musical dedicado a un personaxe ou situación concretos, King Kong, ou a música adicional para Casabranca, entre outros. Estivo nomeado ao Óscar en 20 ocasións, obténdoo en 3 ocasións polo Delator (1935), A estraña pasaxeira (1942) e Desde que te fuches (1944). 1940 Alfred Newman por Tin Pan Alley. Duración:94 min. País: Estados Unidos Director:Walter Lang Guión:Robert Ellis, Helen Logan (Historia: Pamela Harris) Xénero:Musical e romance Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1939 Herbert stothart por El Mago de Oz. Duración: 98 min. País: Estados Unidos Director: Victor Fleming Guión: Noël Langley, Florence Ryerson, Edgar Alan Wolfe (Cuento: Frank L. Baum) Xénero:Fantasía e aventura Biografía: Herbert P. Stothart (11 de setembro de 1885 - 01 de febreiro de 1949) era un compositor arreglista e director. Foi nomeado para doce premios da Academia, gañando a mellor banda sonora co Mago de Oz Stothart era amplamente recoñecido como un membro de nivel superior de compositores de Hollywood durante a década de 1930 e 1940.Morreu dun paro cardíaco ós 63 anos compoñendo unha obra. 1938 Erich Wolfgang Korngold por Las aventuras de robin hood Duración:106 min. País: Estados Unidos Director:Michael Curtiz, William Keighley Guión:Norman Reilly Raine, Seton I. Miller Xénero:Aventuras Biografía: Nacido en Brünn (entón parte de Austria, hoxe Brno, República Checa), fillo do crítico musical Julius Korngold. Aos cinco anos xa recibe leccións de piano e teoría musical, e dous anos despois compón a súa primeira obra. Comezou realizando os seus traballos desde o seu Austria natal, trasladándose a Estados Unidos as veces estritamente necesarias. Pero a difícil situación política que atravesaba o seu país, fixo que baixo a presión nazi aceptase o ofrecemento de trasladarse a EE. UU. xunto á súa familia. Esta circunstancia produciuse cando estaba inmerso na composición musical de Robin dos bosques (1938) de Michael Curtiz. A pesar da presión e a súa animadversión cara á devandita produción, dará a luz unha das súas máis brillantes composicións pola que recibirá o recoñecemento da industria hollywoodiense cun Óscar. Algunhas partituras como Kings Row e The Sexa Hawk son consideradas como obras mestras no seu xénero e exemplos únicos de como a música pode aumentar con fartura o cinema como experiencia. É xunto a Max Steiner, un dos pais da composición musical cinematográfica en Hollywood, pero está diferenciado deste en diversos aspectos. Mentres que Steiner pertence aos compositores que se poden encasillar dentro da música enmarcadora, Korngold sería o precursor da música con entidade propia, onde establece un vínculo de unión coas imaxes creando un novo significado. Realiza verdadeiras «óperas cinematográficas» (así lles dicía el con agarimo, «as miñas pequenas óperas sen canto»). Foi chamado por Hollywood para dar ás producións o prestixio que representaba as composicións do devandito autor e dotar ao cinema do prestixio que achegaba a música tardorromántica. Con todo, o seu pai (influencia constante como crítico musical na súa vida) non podía soportar que o seu fillo compuxese para o cinema. Pouco despois de pedirlle deixalo, falecería. Como consecuencia, en 1947 retirouse da composición cinematográfica para dedicarse de cheo á súa obra de concerto; só volverá para adaptar a Wagner na película Magic Fire (W. Dieterle, 1956). O seu regreso a Viena é unha das experiencias máis penosas do compositor, pois en plena era de «nova música» e música electrónica, as súas obras eran rexeitadas por románticas, como sucedeu coa súa única sinfonía. Volveu a Hollywood onde compuxo as súas últimas dúas obras: unhas melancólicas variacións para orquestra e finalmente unha homenaxe a Johann Strauss fillo. Faleceu o 29 de novembro de 1957 na terra que o encumbró mundialmente, Hollywood. 1938 Alfred Newman por Alexander Ragtime Band Duración:106 min. País: Estados Unidos Director:Henry King Guión:Kathryn Scola, Lamar Trotti (Historia: Irving Berlin) Xénero:Musical Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1936 Erich Wolfgang Korngold por Anthony Adverse Duración:141 min. País: Estados Unidos Director: Mervyn LeRoy Guión: Sheridan Gibney (Novela: Hervey Allen) Xénero:Aventuras Biografía: Nacido en Brünn (entón parte de Austria, hoxe Brno, República Checa), fillo do crítico musical Julius Korngold. Aos cinco anos xa recibe leccións de piano e teoría musical, e dous anos despois compón a súa primeira obra. Comezou realizando os seus traballos desde o seu Austria natal, trasladándose a Estados Unidos as veces estritamente necesarias. Pero a difícil situación política que atravesaba o seu país, fixo que baixo a presión nazi aceptase o ofrecemento de trasladarse a EE. UU. xunto á súa familia. Esta circunstancia produciuse cando estaba inmerso na composición musical de Robin dos bosques (1938) de Michael Curtiz. A pesar da presión e a súa animadversión cara á devandita produción, dará a luz unha das súas máis brillantes composicións pola que recibirá o recoñecemento da industria hollywoodiense cun Óscar. Algunhas partituras como Kings Row e The Sexa Hawk son consideradas como obras mestras no seu xénero e exemplos únicos de como a música pode aumentar con fartura o cinema como experiencia. É xunto a Max Steiner, un dos pais da composición musical cinematográfica en Hollywood, pero está diferenciado deste en diversos aspectos. Mentres que Steiner pertence aos compositores que se poden encasillar dentro da música enmarcadora, Korngold sería o precursor da música con entidade propia, onde establece un vínculo de unión coas imaxes creando un novo significado. Realiza verdadeiras «óperas cinematográficas» (así lles dicía el con agarimo, «as miñas pequenas óperas sen canto»). Foi chamado por Hollywood para dar ás producións o prestixio que representaba as composicións do devandito autor e dotar ao cinema do prestixio que achegaba a música tardorromántica. Con todo, o seu pai (influencia constante como crítico musical na súa vida) non podía soportar que o seu fillo compuxese para o cinema. Pouco despois de pedirlle deixalo, falecería. Como consecuencia, en 1947 retirouse da composición cinematográfica para dedicarse de cheo á súa obra de concerto; só volverá para adaptar a Wagner na película Magic Fire (W. Dieterle, 1956). O seu regreso a Viena é unha das experiencias máis penosas do compositor, pois en plena era de «nova música» e música electrónica, as súas obras eran rexeitadas por románticas, como sucedeu coa súa única sinfonía. Volveu a Hollywood onde compuxo as súas últimas dúas obras: unhas melancólicas variacións para orquestra e finalmente unha homenaxe a Johann Strauss fillo. Faleceu o 29 de novembro de 1957 na terra que o encumbró mundialmente, Hollywood. 1935 Max Steiner por The Informer Duración:91 min. País: Estados Unidos Director:John Ford Guión:Dudley Nichols (Novela: Liam O'Flaherty) Xénero:Drama Biografía: Maximilian Raoul Walter Steiner, coñecido como Max Steiner naceu en Viena, 10 de maio de 1888 onde faleceu o 28 de decembro de 1971.Foi un compositor austriaco de música de cinema, considerado xunto con Victor Young e Alfred Newman, como o pai do sinfonismo clásico estadounidense. Era un mestre e un precursor da marca de auga do cinema norteamericano, a música enmarcadora, a música invisible pero capaz de potenciar de maneira significativa o sentido das imaxes. Por todo iso merece un lugar privilexiado entre os compositores musicais de cinema. Escribiu composicións para máis de trescentas películas, das cales una das máis representativas é O que o vento levou . Ademais é o filme preconizador do fin do sinfonismo clásico sendo á súa vez a súa máxima expresión. Hai que destacar a composición realizada para The Searchers, unha das dez mellores obras cinematográficas de todos os tempos, onde a música convértese no aparello que pon de relevo as imaxes, é dicir, descóbrenos sen crear significados novos. En definitiva, Steiner é a máxima representación do sinfonismo clásico e fonte de inspiración dos grandes compositores de hoxe día pertencentes ao sinfonismo autorreferencial, como poden ser: John Williams (Quenlla, Star Wars, ET,...), James Horner (Titanic, Lendas de Paixón,...) Estableceuse en Hollywood cara a 1929, cando empezou o cinema sonoro e, consigo, a música nas películas. É un dos grandes compositores de bandas sonoras, con obras mestras da talla de 'O que o vento levou, precursora da inclusión do leitmotiv ou tema musical dedicado a un personaxe ou situación concretos, King Kong, ou a música adicional para Casabranca, entre outros. Estivo nomeado ao Óscar en 20 ocasións, obténdoo en 3 ocasións polo Delator (1935), A estraña pasaxeira (1942) e Desde que te fuches (1944). |
1960
Ernest Gold por Exodus Duración: 213 min. País: Estados Unidos Director:Otto Preminger Guión:Dalton Trumbo (Novela: Leon Uris) Xénero:Drama historico Biografía: Ernest Gold nacido como Ernst Gold en Viena, Austria, 13 de xullo de 1921, - finado en Santa Monica, California, 17 de marzo de 1999, foi un compositor austríaco nacionalizado estadounidense. Recibiu o Óscar e en 1961 o premio Grammy por Song of the Year pola canción do filme Éxodo. Gold creou case 100 pezas orixinais para cinema e televisión entre 1945 e 1992. Tamén compuxo un musical en Broadway en 1968: I'm Solomon (Son Salomon). Os seus traballos clásicos inclúen un concerto para piano, un cuarteto de cordas e unha sonata para piano. A maioría da súa obra é comercial ou de cinema e t.v. 1959 Miklos Rozsa por Ben-Hur. Duración:211 min. País: Estados Unidos Director:William Wyler Guión:Karl Tunberg (Novela: Lewis Wallace) Xénero:Cine épico Biografía: Miklós Rózsa nado en Budapest, 18 de abril de 1907 finado en Los Ángeles, 27 de xullo de 1995 foi un compositor de música sinfónica e cinematográfica, especializado en películas de corte histórico. Despois de estudar no seu país obtendo desde moi pequeno gran éxito cos seus concertos e composicións, continúa os seus estudos no Conservatorio de Leipzig. Alí, o compositor Marcel Dupré aconséllalle mudarse a París, cousa que Rózsa fai en 1932. En 1934, o seu amigo, o compositor Arthur Honegger, introdúceo na música cinematográfica. Trasládase posteriormente a Londres para perfeccionar a súa arte e de alí, o seu amigo e compatriota Alexander Korda, lévao a Hollywood para participar na música da película The Thief of Bagdad (1940). Permanecerá en California polo resto da súa vida, achegando a súa música a máis de 100 películas. Foi candidato ao Premio Óscar en 16 ocasións, obténdoo en 3 ocasións por Lembra (1945), Dobre vida (1947) e Ben-Hur (1959). 1958 Dimitri Tiomkin por The Old Man and the Sea. Duración:22 min. País:Rusia Director:Aleksandr Petrov Guión:Aleksandr Petrov (Novela: Ernest Hemingway) Xénero:Animación Biografía: Dimitri Tiomkin naceu en Kremenchuk, Ucraína, entón do Imperio ruso,o 10 de maio de 1894 e finou en Londres, o 11 de novembro de 1979, foi un compositor ruso nacionalizado estadounidense. Naceu en Ucraína baixo o dominio da antiga Rusia zarista, pero trasladouse desde moi neno a San Petersburgo, onde estudou, entre outras materias, harmonía e contrapunto con Alexander Glazunov, e foi considerado un dos grandes nenos prodixios. Tras a Revolución rusa trasládase a Berlín, onde segue a súa carreira meteórica. Anos máis tarde trasládase a Nova York e finalmente tras o crack do 29 a Hollywood. Se o seu nome non resultase coñecido, a súa música e cancións son máis coñecidas, principalmente en High noon, a canción de Só ante o perigo, O.K. Curral de Duelo de titáns, ó "The green leaves of summer" de "El Álamo". Durante os anos da Segunda guerra mundial colaborou poñendo música, a unha infinidade de documentais bélicos sobre o conflito. Nun dos Óscar que conseguiu, no pequeno discurso que segue á recollida do premio tivo unhas palabras de agradecemento a todos os seus colaboradores: Mozart, Bach,... Foi nomeado en 15 ocasións ao Óscar, gañándoo 3 veces por Só ante o perigo (1952), Escrito no Ceo (1954) e O vello e o mar (1958). Curiosamente, durante a década dos 50, as súas potentes orquestracións e dinámicas melodías, moi características da Escola Rusa, convertéronse na máis distinguible aceno de identidade do xénero Western. 1956 Alfred Newman y Ken Darby por The King and I. Duración:133 min. País: Estados Unidos Director:Walter Lang Guión:Ernest Lehman, Oscar Hammerstein II (Novela: Margaret Landon. Autobiografía: Anna Leonowens) Xénero:Musical e romance Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1955 Alfred Newman por Love Is a Many-Splendored Thing. Duración:102 min. País: Estados Unidos Director:Henry King Guión:John Patrick (Novela: Han Suyin) Xénero:Drama romántico Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1954 Dimitri Tiomkin por The High and the Mighty. Duración:147 min. País:Estados Unidos Director:William A. Wellman Guión:Ernest K. Gann (Novela: Ernest K. Gann) Xénero:Acción Biografía: Dimitri Tiomkin naceu en Kremenchuk, Ucraína, entón do Imperio ruso,o 10 de maio de 1894 e finou en Londres, o 11 de novembro de 1979, foi un compositor ruso nacionalizado estadounidense. Naceu en Ucraína baixo o dominio da antiga Rusia zarista, pero trasladouse desde moi neno a San Petersburgo, onde estudou, entre outras materias, harmonía e contrapunto con Alexander Glazunov, e foi considerado un dos grandes nenos prodixios. Tras a Revolución rusa trasládase a Berlín, onde segue a súa carreira meteórica. Anos máis tarde trasládase a Nova York e finalmente tras o crack do 29 a Hollywood. Se o seu nome non resultase coñecido, a súa música e cancións son máis coñecidas, principalmente en High noon, a canción de Só ante o perigo, O.K. Curral de Duelo de titáns, ó "The green leaves of summer" de "El Álamo". Durante os anos da Segunda guerra mundial colaborou poñendo música, a unha infinidade de documentais bélicos sobre o conflito. Nun dos Óscar que conseguiu, no pequeno discurso que segue á recollida do premio tivo unhas palabras de agradecemento a todos os seus colaboradores: Mozart, Bach,... Foi nomeado en 15 ocasións ao Óscar, gañándoo 3 veces por Só ante o perigo (1952), Escrito no Ceo (1954) e O vello e o mar (1958). Curiosamente, durante a década dos 50, as súas potentes orquestracións e dinámicas melodías, moi características da Escola Rusa, convertéronse na máis distinguible aceno de identidade do xénero Western. 1953 Alfred Newman por Call Me Madam. Duración:114 min. País: Estados Unidos Director:Walter Lang Guión:Arthur Sheekman (Obra: Russel Crouse, Howard Lindsay) Xénero:Musical e comedia Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. 1952 Dimitri Tiomkin por High Noon. Duración:80 min. País: Estados Unidos Director:Fred Zinnemann Guión:Carl Foreman Xénero:Western Biografía: Dimitri Tiomkin naceu en Kremenchuk, Ucraína, entón do Imperio ruso,o 10 de maio de 1894 e finou en Londres, o 11 de novembro de 1979, foi un compositor ruso nacionalizado estadounidense. Naceu en Ucraína baixo o dominio da antiga Rusia zarista, pero trasladouse desde moi neno a San Petersburgo, onde estudou, entre outras materias, harmonía e contrapunto con Alexander Glazunov, e foi considerado un dos grandes nenos prodixios. Tras a Revolución rusa trasládase a Berlín, onde segue a súa carreira meteórica. Anos máis tarde trasládase a Nova York e finalmente tras o crack do 29 a Hollywood. Se o seu nome non resultase coñecido, a súa música e cancións son máis coñecidas, principalmente en High noon, a canción de Só ante o perigo, O.K. Curral de Duelo de titáns, ó "The green leaves of summer" de "El Álamo". Durante os anos da Segunda guerra mundial colaborou poñendo música, a unha infinidade de documentais bélicos sobre o conflito. Nun dos Óscar que conseguiu, no pequeno discurso que segue á recollida do premio tivo unhas palabras de agradecemento a todos os seus colaboradores: Mozart, Bach,... Foi nomeado en 15 ocasións ao Óscar, gañándoo 3 veces por Só ante o perigo (1952), Escrito no Ceo (1954) e O vello e o mar (1958). Curiosamente, durante a década dos 50, as súas potentes orquestracións e dinámicas melodías, moi características da Escola Rusa, convertéronse na máis distinguible aceno de identidade do xénero Western. 1951 Franz Waxman por A Place in the Sun. Duración:122 min. País: Estados Unidos Director:George Stevens Guión:Michael Wilson, Harry Brown (Novela: Theodore Dreiser) Xénero:Drama romántico Biografía: Franz Wachsmann ou Franz Waxman (Königshütte, da Alta Silesia, en Alemaña (agora Polonia), 24 de decembro de 1906 - Los Ángeles, de California, nos Estados Unidos, 24 de febreiro de 1967) foi un compositor alemán nacionalizado estadounidense, coñecido principalmente polos seus traballos para o xénero de música cinematográfica. Waxman foi o compositor da música de películas tales como A noiva de Frankenstein (1935), Rebeca (1940) e A xanela indiscreta (1954). Tamén compuxo obras de concerto, incluíndo o oratorio Joshua (1959) e A canción de Terezin (1965), unha obra para orquestra, coro e coro de nenos baseada en poemas escritos polos nenos do Campo de Concentración de Theresienstadt durante a Segunda Guerra Mundial. Waxman tamén fundou o Festival de Música de Los Ángeles en 1947 no que dirixiu un importante número de estreas na Costa Oeste tanto de compositores de cinema compañeiros seus como de compositores de música para concerto. Gañou o oscar a mellor banda sonora duas veces unha no 1951 con A Place in the Sun e outro por Sunset Boulevard en 1950. 1950 Franz Waxman por Sunset Boulevard. Duración:110 min. País: Estados Unidos Director:Billy Wilder Guión:Charles Brackett, Billy Wilder, D.M. Marshman Jr. Xénero:Cine negro Biografía: Franz Wachsmann ou Franz Waxman (Königshütte, da Alta Silesia, en Alemaña (agora Polonia), 24 de decembro de 1906 - Los Ángeles, de California, nos Estados Unidos, 24 de febreiro de 1967) foi un compositor alemán nacionalizado estadounidense, coñecido principalmente polos seus traballos para o xénero de música cinematográfica. Waxman foi o compositor da música de películas tales como A noiva de Frankenstein (1935), Rebeca (1940) e A xanela indiscreta (1954). Tamén compuxo obras de concerto, incluíndo o oratorio Joshua (1959) e A canción de Terezin (1965), unha obra para orquestra, coro e coro de nenos baseada en poemas escritos polos nenos do Campo de Concentración de Theresienstadt durante a Segunda Guerra Mundial. Waxman tamén fundou o Festival de Música de Los Ángeles en 1947 no que dirixiu un importante número de estreas na Costa Oeste tanto de compositores de cinema compañeiros seus como de compositores de música para concerto. Gañou o oscar a mellor banda sonora duas veces unha no 1951 con A Place in the Sun e outro por Sunset Boulevard en 1950. 1949 Roger Edens y Lennie Hayton por On the Town. Duración:98 min. País: Estados Unidos Director:Stanley Donen, Gene Kelly Guión:Adolph Green, Betty Comden Xénero:Musical e comedia Biografía: Edens naceu en Hillsboro, Texas o nove de Novembro de 1905 e morreu o 13 de xullo de 1970. Os seus pais eran de ascendencia Scots-irlandesa. Cando tivo a idade,traballou como un pianista acompañante para os bailaríns de salón de baile antes de ir traballar como director musical en Broadway. Mudou a Hollywood en 1932 xunto co seu protexido Minguan de Ethel, quen arranxaba o seu material para as súas películas en Paramount. En 1935, uniuse a MGM como supervisor musical e ocasional compositor e arreglista, en particular da música para Judy Garland. Tamén apareceu na pantalla fronte a Eleanor Powell nun cameo na melodía de Broadway de 1936. Arthur Freed, produtor de musicais en MGM, foi impresionado por Edens e pronto o fixo parte integral do seu equipo de produción, que foi crecendo rapidamente e ofrecendo moitos dos maiores talentos, recrutados por si mesmo. Freed construiu un gabinete ao seu ao redor e na década de 1940 Edens xa era produtor asociado. Fixo decenas de acertadas e populares películas musicais na década de 1940 e na década de 1950, incluíndo Meet Fíxome en St. Louis (1944), Easter Parade (1948), na cidade (1949), demostre o barco (1951), un americano en París (1951), Cantando' na choiva (1952) e The Band Wagon (1953). 1948 Roger Edens por Easter Parade. Duración:104 min. País: Estados Unidos Director:Charles Walters Guión:Sidney Sheldon, Frances Goodrich, Albert Hackett Xénero:Comedia musical romántica Biografía: Edens naceu en Hillsboro, Texas o nove de Novembro de 1905 e morreu o 13 de xullo de 1970. Os seus pais eran de ascendencia Scots-irlandesa. Cando tivo a idade,traballou como un pianista acompañante para os bailaríns de salón de baile antes de ir traballar como director musical en Broadway. Mudou a Hollywood en 1932 xunto co seu protexido Minguan de Ethel, quen arranxaba o seu material para as súas películas en Paramount. En 1935, uniuse a MGM como supervisor musical e ocasional compositor e arreglista, en particular da música para Judy Garland. Tamén apareceu na pantalla fronte a Eleanor Powell nun cameo na melodía de Broadway de 1936. Arthur Freed, produtor de musicais en MGM, foi impresionado por Edens e pronto o fixo parte integral do seu equipo de produción, que foi crecendo rapidamente e ofrecendo moitos dos maiores talentos, recrutados por si mesmo. Freed construiu un gabinete ao seu ao redor e na década de 1940 Edens xa era produtor asociado. Fixo decenas de acertadas e populares películas musicais na década de 1940 e na década de 1950, incluíndo Meet Fíxome en St. Louis (1944), Easter Parade (1948), na cidade (1949), demostre o barco (1951), un americano en París (1951), Cantando' na choiva (1952) e The Band Wagon (1953). 1947 Miklos Rozsa por A Double Life. Duración:96 min. País: Estados Unidos Director:George Cukor Guión:Garson Kanin, Ruth Gordon Xénero:Drama Biografía: Miklós Rózsa nado en Budapest, 18 de abril de 1907 finado en Los Ángeles, 27 de xullo de 1995 foi un compositor de música sinfónica e cinematográfica, especializado en películas de corte histórico. Despois de estudar no seu país obtendo desde moi pequeno gran éxito cos seus concertos e composicións, continúa os seus estudos no Conservatorio de Leipzig. Alí, o compositor Marcel Dupré aconséllalle mudarse a París, cousa que Rózsa fai en 1932. En 1934, o seu amigo, o compositor Arthur Honegger, introdúceo na música cinematográfica. Trasládase posteriormente a Londres para perfeccionar a súa arte e de alí, o seu amigo e compatriota Alexander Korda, lévao a Hollywood para participar na música da película The Thief of Bagdad (1940). Permanecerá en California polo resto da súa vida, achegando a súa música a máis de 100 películas. Foi candidato ao Premio Óscar en 16 ocasións, obténdoo en 3 ocasións por Lembra (1945), Dobre vida (1947) e Ben-Hur (1959). 1947 Alfred Newman por Mother Wore Tights. Duración:107 min. País: Estados Unidos Director:Walter Lang Guión:Lamar Trotti Xénero:Musical Biografía: Alfred Newman nado en Conetica o 17 de marzo de 1901 e finado en Los Ángeles, California, o 17 de febreiro de 1970 foi un compositor estadounidense de música de cinema e un dos máis importantes da historia desta arte en Estados Unidos, ademais de ser o autor da característica sintonía da 20th Century Fox. Foi o maior de dez fillos. Comezou a estudar piano á idade de cinco anos. Axudou a complementar os ingresos da súa familia tocando en teatros e restaurantes. Na súa familia existen tamén outros compositores de música de cinema; é pai dos compositores David Newman e Thomas Newman, tío de Randy Newman e irmán dos tamén compositores Lionel Newman e Emil Newman Postulou durante a súa carreira, a 45 candidaturas aos Premios Óscar (só superado polo tamén compositor John Williams que foi nomeado en 49 ocasións), das cales gañou o premio en nove oportunidades; en 1940 foi nomeado por catro filmes ao mesmo premio. A súa colaboración tanto con John Ford como con outros directores foi moi frutífera. |
Haz clic aquí para editar.
|