CONCLUSIÓNS
Analizados todos estes datos podemos concluír que Galicia amosa un claro arraigo deica os partidos máis tradicionais, que levan obtendo representación dende os comezos da democracia, fundamentalmente o PP de Núñez Feijoo, que mellora os seus resultados progresivamente respecto ás eleccións de 2009 e mantense constante conforme ós resultados das pasadas eleccións (2012). Deste xeito, na actualidade, o PP posúe a maioría absoluta do Parlamento, con 41 escanos.
Pola contra, o PSdG viviu nos últimos anos a maior caída da súa historia, tanto a nivel nacional como autonómico. A súa crise interna contribuíu a que os socialistas obtiveran os seus peores resultados, descendendo considerablemente o número de escanos. De 25 escanos logrados en 2009, quedáronse en 14 nestes últimos comicios.
Cómpre destacar que as forzas nacionalistas sufriron durante estes anos un proceso de segregación, que propiciou un transvasamento de votantes do BNG cara novos partidos como poden ser ANova, CxG e En Marea. Así, podemos concluír que os partidos da esquerda están moi disgregados e iso repercute no seu resultado electoral. Non é tanto que o BNG perdera a metade dos escanos, senón que os seus votantes se trasladaron a outros partidos. Isto dificulta que as esquerdas se consoliden como forza de oposición da dereita, xa que esta última, a pesar dos numerosos escándalos que salpican ó PP, conta cuns votantes moitos máis fieis mentres que nas esquerdas prima a ideoloxía fronte ás siglas do partido.
Pola contra, o PSdG viviu nos últimos anos a maior caída da súa historia, tanto a nivel nacional como autonómico. A súa crise interna contribuíu a que os socialistas obtiveran os seus peores resultados, descendendo considerablemente o número de escanos. De 25 escanos logrados en 2009, quedáronse en 14 nestes últimos comicios.
Cómpre destacar que as forzas nacionalistas sufriron durante estes anos un proceso de segregación, que propiciou un transvasamento de votantes do BNG cara novos partidos como poden ser ANova, CxG e En Marea. Así, podemos concluír que os partidos da esquerda están moi disgregados e iso repercute no seu resultado electoral. Non é tanto que o BNG perdera a metade dos escanos, senón que os seus votantes se trasladaron a outros partidos. Isto dificulta que as esquerdas se consoliden como forza de oposición da dereita, xa que esta última, a pesar dos numerosos escándalos que salpican ó PP, conta cuns votantes moitos máis fieis mentres que nas esquerdas prima a ideoloxía fronte ás siglas do partido.
CONCLUSIÓNS GLOBAIS FINAIS:
Tras por en conxunto todo o documentado polos distintos grupos de traballo, podemos ver varias caracteristicas que se repetiron ao longo de todas as eleccións autonómicas celebradas en Galicia.
A primeira é a reiteración da mentalidade conservadora do rural e de gran parte da poboación urbana galega, que os partidos de dereitas (AP, PP) sempre acadaran uns bos resultados débese a tradición e a costumbre.
Esta costumbre ven dada do nacionalismo galego, sempre moi vencellado ás ideoloxías conservadoras e apoiado polos partidos de dereitas, sobretodo nas eleccións previas a 2001.
En 1989 e 1993, tras a conversión da Alianza Popular no Partido Popular, sucederonse gobernos de dereitas, a pesar de que a partir do 2001 o nacionalismo semella 'desaparecer' do discurso electoral, e posteriormente que Manuel Fraga deixe a presidencia do partido en 2005 afectou ao seu partido. O PP foi sempre dos partidos máis votados de todas as eleccións e nunca obtivo un mal resultado.
Tamén podemos observar outra característica que leva as dereitas a ser sempre o bando 'vencedor'; a esquerda galega está tremendamente fraccionada e, a pesar de obter sempre unhos resultados aceptables, repártense entre dous grandes partidos: PSdG e BNG. A partir de 1993 e hasta 2005 matniveron unha dura loita por ser o partido que representaba a esquerda en Galiza. Poucos partidos lograron desbancar ao PP do goberno, pero o PSdG e o BNG lograron por algunhos candidatos na presidencia, como foi Emilio Perez Touriño (PsdG).
A partir do 2009, o PP volve a presidencia da xunta, con Alberto Nuñez Feijoó a cabeza. O seu partido gañou con 38 escaños, mentres que o PsdG e o BNG entre os dous sumaban 37 (25 e 12, respectivamente). A división das esquerdas só facía máis difícil que un goberno goberno de esquerdas chegara a bo porto.
Finalmente, en 2012, xa no contexto da crise económica na que nos atopamos aínda hoxe, o marco político foi alterado de xeito que houbo outra escisión máis nas esquerdas; O BNG perdeu parte dos seus militantes, o PsdG tamén e formouse un novo partido político acompañando ao movemento social que se orixinou no 15M. A pesar da crise, o PP en Galiza afianzouse, pasando de 38 a 41 votos, mentres que as esquerdas pasaban a ter 18 o PsdG, 9 A-Nova (o novo partido político) e 7 o BNG.
En 2016, as cousas non cambiaron, o PP mantivo os 41 escaños, os únicos votos que se moveron foron entre os partidos de esquerdas, a sorpresa foi que EU-A nova-Podemos Galiza pasou a ser o segundo partido máis votado en Galicia con 14 escaños.
Así, concluímos que, a mentalidade conservadora e tradicional do rural, o reparto de escaños por provincia e concello e a segregada esquerda, favorece ao continuo goberno do PP no parlamento galego. Os seus votantes son os máis fieis, e ante o voto nulo e a abstención que poden sufrir algunhos partidos, o PP en Galiza afiánzase como a forza política máis representativa do pobo galego ao longo dos anos.
Tras por en conxunto todo o documentado polos distintos grupos de traballo, podemos ver varias caracteristicas que se repetiron ao longo de todas as eleccións autonómicas celebradas en Galicia.
A primeira é a reiteración da mentalidade conservadora do rural e de gran parte da poboación urbana galega, que os partidos de dereitas (AP, PP) sempre acadaran uns bos resultados débese a tradición e a costumbre.
Esta costumbre ven dada do nacionalismo galego, sempre moi vencellado ás ideoloxías conservadoras e apoiado polos partidos de dereitas, sobretodo nas eleccións previas a 2001.
En 1989 e 1993, tras a conversión da Alianza Popular no Partido Popular, sucederonse gobernos de dereitas, a pesar de que a partir do 2001 o nacionalismo semella 'desaparecer' do discurso electoral, e posteriormente que Manuel Fraga deixe a presidencia do partido en 2005 afectou ao seu partido. O PP foi sempre dos partidos máis votados de todas as eleccións e nunca obtivo un mal resultado.
Tamén podemos observar outra característica que leva as dereitas a ser sempre o bando 'vencedor'; a esquerda galega está tremendamente fraccionada e, a pesar de obter sempre unhos resultados aceptables, repártense entre dous grandes partidos: PSdG e BNG. A partir de 1993 e hasta 2005 matniveron unha dura loita por ser o partido que representaba a esquerda en Galiza. Poucos partidos lograron desbancar ao PP do goberno, pero o PSdG e o BNG lograron por algunhos candidatos na presidencia, como foi Emilio Perez Touriño (PsdG).
A partir do 2009, o PP volve a presidencia da xunta, con Alberto Nuñez Feijoó a cabeza. O seu partido gañou con 38 escaños, mentres que o PsdG e o BNG entre os dous sumaban 37 (25 e 12, respectivamente). A división das esquerdas só facía máis difícil que un goberno goberno de esquerdas chegara a bo porto.
Finalmente, en 2012, xa no contexto da crise económica na que nos atopamos aínda hoxe, o marco político foi alterado de xeito que houbo outra escisión máis nas esquerdas; O BNG perdeu parte dos seus militantes, o PsdG tamén e formouse un novo partido político acompañando ao movemento social que se orixinou no 15M. A pesar da crise, o PP en Galiza afianzouse, pasando de 38 a 41 votos, mentres que as esquerdas pasaban a ter 18 o PsdG, 9 A-Nova (o novo partido político) e 7 o BNG.
En 2016, as cousas non cambiaron, o PP mantivo os 41 escaños, os únicos votos que se moveron foron entre os partidos de esquerdas, a sorpresa foi que EU-A nova-Podemos Galiza pasou a ser o segundo partido máis votado en Galicia con 14 escaños.
Así, concluímos que, a mentalidade conservadora e tradicional do rural, o reparto de escaños por provincia e concello e a segregada esquerda, favorece ao continuo goberno do PP no parlamento galego. Os seus votantes son os máis fieis, e ante o voto nulo e a abstención que poden sufrir algunhos partidos, o PP en Galiza afiánzase como a forza política máis representativa do pobo galego ao longo dos anos.